என் ஆத்துமாவே நீ கர்த்தரையே துதி
முழு உள்ளத்தோடு
என் ஆத்துமாவே நீ கர்த்தரையே துதி
முழு இதயத்தோடு

இந்நாள் வரை உன்னை ஆதரித்த,
இந்நாள் வரை உன் மேல் அன்பு வைத்த – உன்
ஆண்டவரையே நீ தொழுதேற்று

உந்தன் உள்ளத்தின் ஆழம்தனை ஆராய்ந்து அறிந்தவர் அவரே
உள்ளங்-கைகளில் வரைந்து உன்னை பாதுகாப்பவர் அவரே
அவர் சமூகமே ஆனந்தமே
பிரசன்னம் பேரின்பமே

எல்லை எங்கும் சமாதானமே என்றும்(என்றென்றும் ) தருபவர் அவரே
எல்லை இல்லா சந்தோஷமே எந்நாளும் தருபவர் அவரே(2)
அவர் சமூகமே ஆனந்தமே
பிரசன்னம் பேரின்பமே

தாழ்மையிலே நினைத்து உன்னை உயர்த்தி வைத்தவர் அவரே
கிருபையினால் நிறைத்து உன்னை ஆசிர்வதிப்பவர் அவரே
அவர் சமூகமே ஆனந்தமே
பிரசன்னம் பேரின்பமே

En aathumaave nee kartharaiye thuthi
muzhu ullathodu
en aathumaave nee kartharaiye thuthi
muzhu ithayathodu

Innaall varai unnai aatharitha
innaall varai unmel anbu vaitha – un
aandavaraiye nee thozhuthetru

Unthan ullathin aazhamthanai aaraainthu arinthavar avarae
ullankaigalil varainthu unnai paathukaapavar avarae
avar samugame aananthame
prasannam perinbame

Thaazhmaiyile ninaithu unnai uyarthi vaithavar avarae
kirubaiyinaal niraithu unnai aaseervathipavar avarae
avar samugame aananthame
prasannam perinbame